BEKLEMEK
Beklemek... Sonunu bilmeden, dü ş ünmeden beklemek. Neyi, kimi? Hiçbir ş ey dü ş ünmeden beklemek… Beklemek çok ş ey ö ğ retir insana. Bütün duyguları ya ş arsın kendi içinde. Acı, sevinç, özlem, a ş k ve daha niceleri... Ama en çok da sabır. Sabrı ö ğ retir insana beklemek, hem de en insafsız haliyle. Beklemek insana ilk ba ş ta çok zor gelir de sonradan alı ş ır insan. Beklemenin zorlu ğ u acı gelse de sonradan tatlıla ş ır. İ çmek istemedi ğ in ama içmeden de duramadı ğ ın bir ş eye dönü ş ür beklemek. Hayatta birçok ş eyi beklersin de, hiç geri dönmeyecek birisini bekledin mi? Asla gelmeyecek, asla kavu ş amayaca ğ ın birisini? Adın gibi bilmene ra ğ men geri gelmeyece ğ ini bekledin mi birisini? Sokaktan dahi geçerken ş öyle göz ucuyla “bu O olmalı” diyecek kadar bile bir daha bir araya gelemeyece ğ inin korkusu içini kapladı mı? Mesela, yapacak hiçbir i ş in olamamasına ra ğ men sokak sokak cadde cadde gezdin mi O`nun ş ehrini. Hani olur ya belki kar ş ıla ş ırız...